Nu het uur verzet is in Engeland wordt het donker terwijl ik nog aan het werk (tja, "werk") ben. Gisterenavond meteen een mooie zonsondergang te grazen genomen. En wanneer ik dan vertrok een half uurtje later, zag ik ineens dat het gebouw aan de overkant van de straat dat gerenoveerd wordt, best mooi verlicht is 's avonds ...
Zeker een aanrader voor wie niet vaak naar de filmkes gaat - een van de betere films van het laatste jaar ...
Nu ik eraan denk - "onderbewustzijn". Een jaar of twee geleden heb ik mijn onderbewustzijn een keertje kunnen zien. Rare bedoening. Het zag er helemaal niet uit zoals Dali in zijn Freudiaanse kunstwerken. Het leek meer op Las Vegas, maar dan met hele rare kleuren. Een hele hoop gekleurde lampen die aan en uit springen, reclameborden zonder boodschap en alles wat wit is in de wereld, was er zwart, met alle andere kleuren heel fel (probeer een keertje het "high contrast" kleurschema in uw windows "classic style", en u weet wat ik bedoel). Ik weet nog dat het er erg eenzaam was - waarvan ik afleid dat ik ofwel een psychopatische freak ben, ofwel dat het normaal is dat andere mensen niet voorkomen in je onderbewustzijn, die zitten dan elders (koffie te drinken en te scrabbelen).
Ik werk aan de rode bol, Blackfriars Station, ik wandel dan de Blackfriars brug over, vervolgens links de Queen's walk op, naast the Globe (het theater van Billy Shakes), en dan aan Tate Modern de Millenium Brug op, de bruine rivier weer over. Tenslotte, u raadt het al, naast de rivier weer naar Blackfriars. De wc die u daar ziet staan is "temporary out of order". In weerwil daarvan stonden er gisteren twee chinezen munten in te steken. Charity, veronderstel ik.
Gisterenavond na een zeven uur durende reis van Belgie naar Londen nog tijd gevonden om een cinemaatje te plegen. We (lees: L) waren niet op tijd om Michael Clayton mee te pikken, dus die blijft voorlopig netjes op het verlanglijstje staan, maar "The Kingdom" kon nog net.
Op de foto zien ze er niet zo dichtbij uit, maar ik heb nog niet vaak twee helikopters zo laag zien vliegen, zo vlak boven dat gebouw. Vorige vrijdag was ik na het werk een glas koud bier gaan drinken met twee collega's, en aangezien iedereen weet dat je dit jaar van elk zonnestraaltje moet genieten dat de weergoden ons toekennen, stonden we buiten te lameren over soorten bier en politiek (dat klopt ja, er stonden geen vrouwen bij).
Wow. Wat een film. Ik wist dat het een remake was, dus tot zover de originaliteit, maar 't is gewoon een uitstekende film. Klassebakken Russell Crowe en Christian Bale helpen natuurlijk ook wel mee - puike acteerprestaties die het verhaal erg geloofwaardig maken. Er is nauwelijks een onderscheid tussen goed en kwaad, of tussen heldendom en lafheid; en dat zorgt voor een gewriemel in je kop waar je mee worstelt tot de film afgelopen is. Zelfs dat einde: is dat nu een heppie end? of niet? Niet echt wat je verwacht van een western...
Onlangs in Amsterdam "Armed Madhouse" gekocht, van Greg Palast, een onderzoeksjournalist die voor de BBC en The Guardian werkt. Ik heb intussen ongeveer een derde van het boek gelezen, en ik ben er nie goe van. De manier waarop hij de machtsstrijd binnen de Amerikaanse regering, en de daaruit volgende politieke blunders op het wereldtoneel (Irak, Iran, en godweet wat nog volgt), uitlegt is ronduit deprimerend.
Enfin, wat was er wel mooi? Drinken in het Quartier Latin, Vreten op Montparnasse, en zonsondergang bij de Notre-Dame!
Hyde Park: Notting Hill buitengegooid draait de ganse karavaan Hyde Park in voor een lange vlakke rit. Traditioneel een vrij relaxte dag voor de renners, die van de kans gebruik maken om hun camera boven te halen om wazige fotootjes te trekken. Waarom is een raadsel.
Met de hydrofoil (een vliegend schip (da's lichtelijk overdreven, geef ik toe)) zit je op 20 minuten in Turkije, in Bodrum. Deze poetische naam (klinkt als de achterkant van een koe) komt van de Latijnse naam Petrum, voordien beter bekend als Halicarnassus. Inderdaad, de thuishaven van 1 van de klassieke wereldwonderen, het Mausoleum van Mausoleos, een stinkend rijke Perzische satraap uit de 4de eeuw voor Jezus. De kruisvaarders hebben dat prachtig bouwwerk tot op de fundamenten afgebroken en de stenen gebruikt voor hun fort (foto) - alle geluk was het in de naam van god, en niet zomaar voor de gekte!
Daar werd ik van binnen zo warm van dat het buiten wat koeler leek. ERG lekker stoofpotje. Ik vind het prachtig hoe zoveel verhalen in de geschiedenis zo met elkaar verstrengeld zijn en alles zo vlak bijeen. Ottomanen, kruisvaarders, Byzantijnen, Romeinen, Grieken, Perzen; elke straathoek vertelt een andere historie ....
Na al die Griekse gebouwen in Turkije vonden we dan 's avonds bij onze terugkeer in Kos in het centrum een omgebouwde moskee - de wereld op zijn kop, zeg maar ....
Kijk, da's dus onbetaalbaar voor mij he (voor MyTravel.com £200 per persoon voor 7 dagen) - Over verlaten Griekse ruines klauteren met geen levende ziel in de buurt, knalblauwe hemel, azuurblauwe zee. That's Life Baby.
Vijf minuten geleden straalde de zon nog over the Thames, toen vielen de wolken aan, in formatie - nu hangen de eerste waterstriemen al op de ruit (u weet wel, van die vette druppels uitgesmeerd over vijf centimeter glas), en binnen enkele minuten gaan de sluizen weer open. Storm op komst - belooft weer een toffe rit naar huis te worden straks, aangezien zelfs lichte bewolking schier onoverkomelijk is voor het openbaar transport hier ...
Al gehoord van Banksy? Is een grafitti kunstenaar die op de meest onmogelijke en vooral illegale plaatsen uitdagende kunstwerken tegen de muur knalt. Uiteraard wordt zoiets in Londen meteen een hype, en die dingen gaan voor fortuinen over de toonbank. Hoe je een stuk muur verkoopt snap ik wel niet. Het hele huis misschien?
ZO zag Londen er vorige zaterdag uit: De regen stroomde uit de hemel, de straten stonden onder water, en wanhopige toeristen (haha) zwemden paniekerig alle richtingen uit. De rest van Engeland was er nog een stuk erger aan toe - hier overstroomde het tenminste niet. Vandaag is het hier zelfs droog gebleven, hoewel de wolken er niet echt uitzien alsof ze dorst hebben. Onlangs las ik dat de rioleringen hier in Londen nog uit de Victoriaanse tijd stammen, en niet echt voorzien zijn op langdurige regenval - dus we mogen ons binnenkort ook verwachten aan een mooie overstroming. Mijn stulp staat op een heuvel, dus laat maar komen :P
De laatste dagen heb ik nogal weinig tijd gehad om nieuwe foto's te trekken, wat vooral te danken is aan mijn losbandige levensstijl, die weinig ruimte laat voor bezinning achter de lens. Het archief in dan maar: Ergens in januari trok L deze foto van Acton, waar we woonden (lees: kampeerden) voor we naar Hanwell verhozen. Me dunkt dat je met een gsm'etje vaak mooiere en spontanere foto's trekt dan met zo'n digitale vleugelpiano.
Bij zo'n panorama verlaat alle goesting om een Ipod op te zetten mij meteen - gewoon zeelucht opsnuiven, wind luisteren en simpelweg versteld staan van de kleurtjes in de hemel.
Vooreerst: Een hoop mensen hebben me al gevraagd waarom een bank holiday zo heet, en of dat iets met banken te maken heeft of zo. Wel, oorspronkelijk wel: op de vaste feestdagen (het zijn er een stuk of vijf per jaar) kregen vroeger enkel de bankbedienden vakantie, vandaar de naam. Nu deelt uiteraard iedereen in de pret, zoals ook ondergetekende.
Het gezellige stadje maar in dan, een rustiek haventje waar - zoals de pizzaboer ons in geuren en kleuren vertelde - de hertog van Monmouth landde met zijn leger tijdens de burgeroorlog, om vervolgens vakkundig in mootjes gehakt te worden. Tsja. Lange tijd was het stadje dan de tweede grootste haven van Engeland maar sindsdien is het duidelijk niet meer meegegroeid.
Hoe de Italiaan uit Lecce, waar we 's avonds verzeild geraakten, het ooit in zijn hoofd gehaald heeft om zijn land te verlaten en zich hier te vestigen zal ik niet snel begrijpen, maar voor ons was het een godgeschenk: fantastich eten, met bij elke gang een uitleg over bereidingswijze. Ik heb me in lange tijd niet zo volgevreten. Anekdote: zijn neef zat in de shift die verongelukte bij de mijnramp in Marcinelles (Henegouwen) in 1956, maar hij had de dag ervoor van shift veranderd ... Vier van zijn kameraden, allemaal uit hetzelfde dorp, hadden minder geluk, en hebben het niet overleefd.
Al bij al een heel leuk Bank Holiday weekend, maar ik hoop dat we met het weer toch ietsje meer sjaans hebben in Griekenland, binnen enkele weken ....
Hoewel ik normaal erg makkelijk ben in het als zoete pap naar binnen spelen van onheils- tijdingen, vond ik "An Inconvenient Truth" van Al Gore er toch zwaar naast. Niks nieuws onder de (kankerverwekkende) zon, echt ALLES wat ie vertelde had ik al gehoord. Behalve dan de fragmenten over zijn eigen leven. Hoe zijn zoontje bijna gestorven was, hoe dat hem deed nadenken over het leven, over zijn campagne als kandidaat voor het presidentschap, enzovoort. Sorry, maar dat doet me echt niks. Als ik had willen weten wat voor een kanjer Al Gore echt is, had ik wel een film genaamd "Al, the Real Story" gehuurd ... na mislukte presidentskandidaat, nu mislukte onheilsprofeet ...
POKKEwarm is het hier. Dat krijg je natuurlijk als je duizend ITers op een kantoor ter grootte van een toilet steekt. Die airo werkt langs geen kanten, en het is nog nie eens warm buiten (20graden?). Maar geen nood, een oplossing is makkelijk gevonden: we zetten gewoon op elke tafel een windmolen die de hete lucht wat in alle richtingen rondblaast en iedereen van die opgezwollen ogen en droge keel aansmeert. Wat een verbetering. De ramen mogen uiteraard niet open, want da's tegen de Health & Security Policy, die ik niet zonder reden met hoofdletters schrijf. Het lijkt me eerder een health issue als we die rotramen NIET openzetten.
Het is eindelijk zover, de wereldbank heeft Paul Wolfowitz eindelijk buiten gekregen. Hallelujah! Ik heb nog wel gelezen op de Guardian website dat hij vertrekt op 1 juni, wat nu juist de dag is dat hij twee jaar voor de wereldbank gewerkt heeft. Zijn contract, toevallig, stipuleert dat hij recht heeft op 400000$ na twee jaar dienst. En da's nog nie eens de gouden handdruk die hij gaat krijgen, naar verluidt een volledig jaarsalaris. Ronduit belachelijk ...
Iedereen denkt natuurlijk dat het Kelten waren die op bevel van druiden dit imposant bouwwerk neerpootten, maar in 3200 vC waren er hier nog geen Kelten. Drie volkeren werkten eraan; de Windmolen Heuvelcultuur, de Klokbekercultuur, en de Wessex stam. Wat er nu nog van overblijft is een detail van de oorspronkelijke gigantische bouwwerken, uitgespreid over een oppervlakte groter dan een voetbalstadion ... allez naa seg.
Zondag een wandelingetje gemaakt in Regent's Park. Madeliefjes in bloei, en de gazon bijna onzichtbaar ...
Ik heb nooit bekend gestaan om mijn mathematisch genie, maar de volgende som (zie foto, recht van de tv) meende ik toch aan te kunnen. Met respect voor de volgorde der bewerkingen meende ik dat 5*15 dus 75 is, en 35 * 5 op 175 uitkomt. 50 + 75 + 175 = 300. Klopt? Neen, niet volgens FTN (onderdeel van ITV). Niet dat ik gebeld heb, maar toen de eerste beller 9240 zei, dacht ik, effe blijven hangen om te zien hoe lang het duurt eer iemand dat juist krijgt. De vierde beller of zo verloste me dan eindelijk met het antwoord: "300". De vrolijke teen op de foto repliceerde echter met "that's not the correct answer - who's the next caller?"Gavin Schmidt, a climate researcher at the Goddard Institute for Space Studies who wasn't involved in the study, said the study is "a good reminder that uncertainty in model projections cuts both ways."Met andere woorden (Nederlandse, meerbepaald): Alle idioten die constant roepen dat de voorspellingen van wetenschappers zo onnauwkeurig zijn en dat ze dus overdrijven, hebben slechts gedeeltelijk gelijk - ze zijn inderdaad nogal onnauwkeurig, maar het zou wel eens kunnen dat het nog veel erger is dan gedacht ...
Ik kom elke dag voorbij Paddington, op weg naar mijn uitermate interessante job, waar ik nu even niet dieper op inga. Een station is een station, dus daar valt door de band niet zoveel te beleven, tenzij je tienduizend mensen die kriskras elkaar voor de voeten lopen in de vier windrichtingen opwindend vindt.
Deze creatieve geest had blijkbaar iets op de muur geklad, waarna de metro- autoriteiten het in het zwart overschilderd hadden. De op zijn teen getrapte vandaal schreef er dan naderhand bij "This is more ugly than my original message", wat een brede grijns aan mijn bakkes ontlokte.
Naderhand bij de Mexicaan binnen, nie echt goed en lekker duur ("lekker" in de zin van "werkgever betaalt"), en dan nog voor een kwak, maredsous, en twee hoegaardens grand cru (niet allemaal voor mezelf, we waren met vier!) naar de Lowlander, vlakbij Covent Garden. Vijf pond het stuk, een goeie 8 euro - kwaliteit kost geld, zeker als het Belgisch is. Tenslotte nog een nachtmutsje in de vorm van een Stella in de St George ("no dragons allowed") - met als resultaat dat ik vanmorgen toch een beetje scheel keek toen de wekker afging. De tijden dat ik als 23jarige in Gent op een verzekeringskantoor werkte en probleemloos drie keer per week met een uurtje of vier slaap toekwam, liggen ver in het verleden ... een ouwe knak, da's al wat overblijft. Soit, subiet toch effe naar de pub - hehehe...
Het artikel doet me terugdenken aan die film, "Das Experiment", die gebaseerd was op de studie die wordt aangehaald door de schrijver. In dat experiment werd een gevangenis-situatie nagebootst met studenten, de helft gevangenen, de helft cipiers. Het zou allemaal twee weken moeten duren, maar ze moesten stoppen na zes dagen omdat de gevangen er mentaal doorzaten, kapot getreiterd en vernederd door de cipiers. Een lesje in nederigheid voor iedereen, me dunkt. Of zou u zich wel gedragen?The British press, the worst in the west, demoralises the national psyche. It makes people miserable. It raises false fears. It proclaims that nothing works, everything gets worse, and it urges distrust of any public official or politician. Now it has the government on the run and a chance for Tory victory, there is no holding back its doom-mongering in this most healthy, safe and prosperous age.
Dit is een fragmentje uit een column in the Guardian, van Polly Toynbee (lees na op http://www.guardian.co.uk/Columnists/Column/0,,2056229,00.html). Ik kan haar alleen maar gelijk geven. De invloed die de tabloids hier in Engeland hebben op politiek is schrikwekkend. Toen de 15 gegijzelde Britse soldaten onlangs terugkeerden uit Iran, gaf de minister van defensie (Des Browne) hen toestemming om hun verhaal te verkopen aan de pers. The Sun bood het hoogst (100.000 pond) en kreeg dus de headline. De politici gaven naderhand toe dat het niet zo verstandig geweest was om dat toe te laten, uit respect voor alle families van gesneuvelde soldaten die heel wat minder zouden krijgen.
De andere tabloids, met the Daily Mail en The Mail on Sunday op kop, willen nu echter koppen zien rollen, liefst van Browne hemzelve. Wablieft? Dezelfde kranten die net decadente sommen geld geboden hebben op dat verhaal, willen nu dat de minister die dat toeliet, de laan uit! The Mail had als kop: "Selling Out Britain's National Honour" met als commentaar "It is clearly wrong that those who are in the forces should be able to sell their stories. And it is an insult to those who are fighting." enzovoort, enzoverder. Ik krijg er horens van.
't is wel frapant dat als je doorleest het lijkt alsof de meeste lezers het gelijk niet met haar eens zijn, alsof de tabloids hen beschermen van een totalitaire regering ("power without responsibility"). Alsof serieuze kranten die rol niet kunnen vervullen.
Soit, veel maakt het niet uit, populair Engeland heeft weer een nieuw kalf gevonden: Prins William en Kate Middleton zijn uit elkaar, en ondanks smeekbedes van zowel beide families als de regering om hen met rust te laten zag ik net al een Lite (gratis metro-krant) met als kop "Kate's friends lash out at William", oftewel "Kate's vrienden vallen scherp uit naar William". Ik maak er al een tijdje een punt van die krant niet meer te lezen ...
