Watergekte

Een van die gekke dingen aan Engeland vind ik hoe ze hier met water omspringen. Je betaalt hier een vast bedrag per jaar en dan mag je zoveel water gebruiken als je wil. Ze zijn er al jaren over aan het zeveren -op zich al een water-intensieve bezigheid- om meters te installeren, maar dat wordt blijkbaar ervaren als een onverkapte aanval op de persoonlijke vrijheid van de trotse Engelsman, vastgelegd in de Magna Carta in de goeie ouwe Middeleeuwen. Resultaat was dat vorig jaar er een verbod werd ingevoerd in de zomer op het sproeien van je gazon. Het zeikt hier de ganse tijd, maar Engeland staat droog...

FILM: 300

Ben gisterenavond met L "300" gaan zien in Shepherd's Bush. Meteen de popcorn omgestoten zodat we de rest van de film recht van de zetel konden eten, maar dat terzijde.

Het is natuurlijk gebaseerd op een stripverhaal. Da's uiteindelijk voldoende excuus waarom de film is zoals ie is: een luchtig (doch bloederig) actiefilmpje. Geweldige knok-scenes, en geloofwaardig acteerwerk van Richard Butler (Leonidas), hoewel zijn half Schots accent soms meer op een spraakgebrek leek dan op wat anders. Ook de enscenering vond ik wel mooi, hoewel soms ietwat te cartoonesk. Alles bijeen veronderstel ik dat de Grieken nadien dat verhaal zo wel tegen elkaar vertelden.

Ik vind het wel een beetje zonde dat het ECHTE verhaal eigen een veel betere film zou opleveren. Een hoop politieke intrige en een resem veld- en zeeslagen waar the Lord of the Rings een puntje aan kan zuigen (Milete, Marathon, Thermopylae, Salamis, en Plataea). Ik denk dan meteen aan een "Persian Wars" trilogie: de eerste over de opstand van Ionische steden, en de campagne van koning Darius' generaal Datis die eindigde met de overwinning van de Grieken in Marathon - de tweede ("the Persians Strike Back"; ik sleutel nog aan de titels) over de nagenoeg gelijktijdige veld- en zeeslag Thermopylae/Salamis - en de derde over het gemanouvreer van de Grieken en Perzen nadien, en de uiteindelijke overwinning bij Plataea. Enfin, niet echt de uiteindelijke, maar wel de laatste verfilmbare overwinning.

On a sidenote: ik vind het wel erg gek dat er zo over doorgeboomd wordt door bijvoorbeeld de Iraanse regering, hoe het Perzie in een slecht daglicht stelt. Ik vraag me af of Ahmedinejad ooit al een stripverhaal in levende lijve heeft kunnen bewonderen, of gehoord heeft van de aanspraak op historische correctheid die zo'n stripverhaal door de band maakt. Komt daar nog bij dat Ayatollah Khomeini Iran voor de Islam als dood en leeg beschouwde ... waar maken ze zich dan druk om?

Humor op de Trein

Vanmorgen nam ik de trein iets later dan normaal naar Paddington. Ik had geen zin om sardientje in blik te spelen, dus ik ging een uurtje later. Anderhalf uurtje uiteindelijk: u heeft ongetwijfeld al gehoord van de efficientie van de geprivatiseerde Engelse sporen. Enfin, ik nestel me in een nagenoeg lege wagon, zon op mijn kop, muziekje in mijn oren. Een minuutje later passeert de conducteur, "your ticket please" - een ietwat oudere man. Een half uurtje voordien had ik aan het loket een 7-day travelcard gekocht - staat in blokletters "1st April" op, dus geldig tot zondag; dus ik toon die met een licht gevoel van trots (dat krijg ik elke keer als ik een geldig ticket kan laten zien, ik kan er niks aan doen).

"I'm sorry, I cannot accept that", zegt de man, met een wat lijkt op een ironisch glimlach op zijn smoel. Ik zeg "Excuse me, I just bought this ticket". De conducteur wijst daarop naar de datum op het ticket en zegt "First of April, April's Fool", en begint onbedaarlijk te lachen om zijn eigen mop. Jawel, hij had me liggen, en 't is nog nie eens 1 april.

De Moeder van Alle Lampen

Voor Valentijn heb ik van L eindelijk mijn langverwachte lava-lamp gekregen. Als ultiem toppunt van wansmaak en decadentie heb ik er ALTIJD eentje willen hebben.
Hij staat in de boekenkast in de living een beetje mooi te wezen, als ik 'm niet vergeet aan te zetten ten minste - ze heeft namelijk meer dan een uur nodig om op te warmen. En je mag 'm niet langer laten branden dan acht uur - vraag me niet wat er gebeurt als je 'm een nachtje vergeet af te zetten. Gruwelijke gevolgen ongetwijfeld.
Andere dingen die ik nog moet afvinken op mijn deca-lijstje: een watervalletje voor in de living, een samurai-zwaard aan de muur, en een miniatuur windmolen in het tuintje aan de voorkant van mijn apartement.

Beginnen, bij het Begin

Het is weer ijskoud geworden. Vorige week was het nog lente alom, maar sinds eergisteren zijn de temperaturen weer gevallen als een baksteen, en gisterenavond en vanochtend sneeuwde het. Jawel, sneeuw - in hartje Londen. Ik vergeet steeds weer te snel hoe ik niet tegen de kou kan. Ik word er bijzonder humeurig van.
Toen ik L twee jaar geleden probeerde uit te leggen dat het leukste aan de kou is dat je de warmte leert apprecieren, grinnikte ze even. Zoals je grinnikt wanneer je het gevoel hebt dat iets als grap bedoeld is, maar je er toch niet erg zeker van bent. Ze begreep er natuurlijk geen snars van, in bikini op het strand in Rio, met als koudste herinnering een winternacht ergens halverwege de jaren 90, toen de temperaturen kelderden tot 16°. Inderdaad, Celsius.
Dit jaar ging zij voor het eerst door de Noord-Europese seizoenscyclus. Je warm induffelen en langzaam maar zeker depressief worden zonder dat je het zelf doorhebt. Vooral na het feestgedruis eind december. Januari, februari, een zwart gat waarin je jezelf verliest, en waar je je doorsleept in winterslaap modus. En dan die eerste zonnestralen in maart. Het is nog fris, maar de zon op je vel warmt je alsof het je eerste keer buiten is. Ze zei: "ik snap nu wat je bedoelde, toen op het strand."
Bon, als je het mij vraagt, geef ik toch de voorkeur aan 25 tot 35° het ganse jaar door ZONDER winterslaap. Die ene namiddag lente-extase lever ik er graag voor in. Zeker als het naderhand weer ijskoud wordt!

Ik werk momenteel voor Capgemini - ben een goeie maand geleden gedeserteerd van Axon. Zit nu op project bij TfL (Transport for London), het paradepaardje van burgemeester Ken Livingstone dat alle trein-, metro-, bus- en rivierboot-diensten verzorgt in Londen. Het gebouw staat bovenop Blackfriars Station, vlak naast de Thames, dus het panorama is wel mooi met de rivier en the London Eye (foto), maar ik kan er zo niet van genieten want ik zit aan de andere kant van het kantoor. Al wat ik zie is een tiental consultants met een sandwich, starbucks koffie en een banaan aan hun pc.
Ik ben benieuwd of ik deze keer mijn blog in gang kan houden; ik heb er in elk geval wel zin in, en met een camera in mijn pda kan ik het nu wat makkelijker opsmukken dan voordien ... stay tuned for more ...