Toen ik L twee jaar geleden probeerde uit te leggen dat het leukste aan de kou is dat je de warmte leert apprecieren, grinnikte ze even. Zoals je grinnikt wanneer je het gevoel hebt dat iets als grap bedoeld is, maar je er toch niet erg zeker van bent. Ze begreep er natuurlijk geen snars van, in bikini op het strand in Rio, met als koudste herinnering een winternacht ergens halverwege de jaren 90, toen de temperaturen kelderden tot 16°. Inderdaad, Celsius.
Dit jaar ging zij voor het eerst door de Noord-Europese seizoenscyclus. Je warm induffelen en langzaam maar zeker depressief worden zonder dat je het zelf doorhebt. Vooral na het feestgedruis eind december. Januari, februari, een zwart gat waarin je jezelf verliest, en waar je je doorsleept in winterslaap modus. En dan die eerste zonnestralen in maart. Het is nog fris, maar de zon op je vel warmt je alsof het je eerste keer buiten is. Ze zei: "ik snap nu wat je bedoelde, toen op het strand."
Bon, als je het mij vraagt, geef ik toch de voorkeur aan 25 tot 35° het ganse jaar door ZONDER winterslaap. Die ene namiddag lente-extase lever ik er graag voor in. Zeker als het naderhand weer ijskoud wordt!

Ik ben benieuwd of ik deze keer mijn blog in gang kan houden; ik heb er in elk geval wel zin in, en met een camera in mijn pda kan ik het nu wat makkelijker opsmukken dan voordien ... stay tuned for more ...
No comments:
Post a Comment