De Hooligan

Nee, een hooligan ben ik dan wel niet (te plat voor denk ik), maar ik kan wel van tijd een goeie voetbal-match apprecieren. Ik maak er een punt van in elk land een favoriete voetbal-ploeg te hebben, zodat ik steeds weet wanneer ik moet juichen - geen sinecure. Zo is dat dan Standard voor Belgie, AS Roma voor Italie, Flamengo voor Brazilie (onder lichte dwang van L), en Arsenal voor Engeland - omdat dat gewoon veruit de coolste naam is die een voetbalclub zich kan aanmeten. Mijn collega, wel een hooligan, kon vorige week enkele tickets versieren voor de champions league match tegen Slavia Praag, blijkbaar de leider uit de Tsjechische competitie. Ik was al in het Emirates stadium geweest, voor de Brazilie-Portugal vriendenmatch, maar de sfeer was nu toch beduidend anders. Het zat echt afgeladen vol (geen lege vakken zoals de laatste keer dat ik in het Jan Breydel stadion zat): 60,000 man (en vrouw), en alle sjaals, jassen, en klakken knalrood. Deze keer zat ik ook veel dichter bij het veld (ongeveer de tiende rij in de laagste tribune), dus dan zijn het echt levensgrote voetballers op het veld, in plaats van de onherkenbare poppetjes als je helemaal bovenaan zit (zoals bij die vriendenmatch).


Zeven keer lapte Arsenal de bal binnen bij de Tsjechen. Onvoorstelbaar. Iedereen staat te gillen en te springen op de tribune. Vooral Fabregas en Hleb zijn indrukwekkend met de bal aan de voeten. Allebei eens stuk kleiner dan de gemiddeld boomlange tegenstanders, maar ze rennen onvermoeibaar de bal door de verdediging, alsof het een training is! Dat was zeker zijn 40 pond waard, met de Mexicaan na de match erbij gerekend ongeveer negen pond per goal, een koopje als je't mij vraagt!